verhaal Megan deel 2

Verhaal 2 Megan.

Vervolg op mijn eerste verhaal,

Zoals ik al eerder heb verteld in mijn eerste ervaring, Heb ik zelf geen epilepsie maar heeft mijn partner te maken met deze aandoening. Hij heeft te maken met de Tonisch Clonische aanvallen.

Dus ook dit verhaal gaat over mijn ervaring als vriendin. De ervaring die ik nu wil delen is van kort geleden. en heeft mij laten inzien dat het niet altijd hetzelfde verloopt. Wel kan ik inmiddels goed handelen op het moment dat hij een aanval heeft en ben ik er minder van ik shock.
Natuurlijk blijven het nare ervaringen, maar wil ik mijn vriend ook altijd goed kunnen ondersteunen op deze momenten.

De nacht van 15 op 16 februari sliep mijn partner bij mij thuis. Ik had de avond ervoor al opgemerkt dat er een moment was dat hij afwezig was ( soms kan dit een teken zijn dat er een epileptische aanval aankomt).

Terwijl wij aan het slapen zijn hoor ik dat er een aanval begint, Ik weet inmiddels meteen wanneer dit het geval is en ik schiet ook altijd meteen wakker. Gelukkig had ik snel door dat dit een minder heftige aanval was dit verschild nog wel is. Ik heb hem op zijn zij gelegd en door de aanval heen geholpen. toen ik hoorde dat zijn ademhaling weer normaal was en hij weer rustig was liet ik hem verder slapen . Misschien vinden sommigen mensen dit gek dus ik zal het even uitleggen. Ik heb al meerdere keren in de nacht een aanval mee gemaakt en als als deze minder heftig zijn kan hij erna gewoon door slapen ook was hij niet misselijk ect. Voorheen maakte ik hem wakker en moest ik hem uitleggen wat er was omdat ik toen zelf nog erg in paniek was.

Dat is inmiddels over zolang ik weet dat alles goed gaat laat ik hem slapen want na de aanval heb hij zijn rust hard nodig. In de ochtend had hij wat last van hoofdpijn en vertelde ik hem dat hij in de nacht een aanval had gekregen. Door het buiten bewustzijn raken weet hij dit niet.
Vaak kan hij aan zijn hoofdpijn , vermoeidheid en spieren wel merken wat er aan de hand is.

De dag na de aanval is hij vaak erg vermoeid en rust hij veel uit. Ikzelf moest natuurlijk gewoon de kinderen naar school brengen en mijn dagelijkse taken doen dus dat deed ik en ga ik af en toe even kijken hoe het met hem gaat.

Mijn jongste dochtertje wilde stickers en die liggen in mijn slaapkamer, Het was inmiddels al 2 uur in de middag en ik loop naar boven zo kon ik meteen even checken bij mijn vriend. Ik kom de kamer in en mijn vriend zegt, Wat ben je nou steeds heen en weer aan het lopen? Ik was verbaasd want ik was al zeker twee uur niet boven geweest. Terwijl ik om mij heen kijk en zie dat op het kastje naast mijn bed van alles omgevallen is en mijn vriend heel vaag praat, Wist ik meteen wat er was . Hij had weer een aanval gehad.

Dit was de tweede binnen 24 uur. Ik zeg tegen hem dat hij een aanval heeft gehad en hij vroeg mijn paracetamol voor de hoofdpijn. Eenmaal alles opgeruimd en gedaan, Wilde hij weer slapen ondertussen dacht ik na .  Oke ik weet dat er soms een tweede aanval achteraan kan komen dus ik bleef rustig en ing even de stickers naar beneden brengen. Hij was ineens erg misselijk en moest overgeven hij is erna gaan douchen en weer verder gaan slapen.

Toch bel ik even mijn schoon broertje die extra medicatie zou komen brengen, Omdat mijn vriend langer zou blijven dan verwacht. Ik vertel hem van de tweede aanval . Ik kom er zo aan zegt hij .
Ik ga verder met mijn dagelijkse bezigheden wanneer ik rond 4 uur naar het toilet wil gaan hoor ik op de gang een bekend geluid. Ik ren meteen naar boven want ik wist dat hij weer een aanval kreeg.

Terwijl ik de kamer kom binnen gestormd was het net begonnen alleen was hij tegen de tv aangekomen en die was over hem heen gevallen. Ik probeer met al mijn moeite hem op zijn zij te leggen en de tv van hem af te halen.
gelukkig kreeg ik dit nog wel voor elkaar met wat moeite. Deze aanval was ook heftiger dan de twee hiervoor , Hij kwam er erg moeilijk uit waardoor ik me zorgen ging maken. de eerste fase ( de aanval zelf ) was wel voorbij. Maar in de tweede fase ( het bijkomen ) slaat hij vaak om zich heen met vbeel kracht en maakt hij veel beweging.

Ik blijf hem roepen bij zijn naam, af en toe lijkt het of hij bij komt maar dan draaien zijn ogen toch weer weg en valt hij weer weg. Ondertussen heb ik hem zo goed op zijn plek dat ik met 1 hand mijn schoon broertje bel. Ik merkte dat ik me toch een beetje paniekerig en bezorgd voelde.

Ik ben er met 10 minuten zegt hij . Ineens hoor ik me vriend zeggen gaat het? Ik voel een opluchting over mij heen zakken hij is er weer . Ik vertel hem over de derde aanval en hij voelde zich totaal niet lekker had de neiging naar overgeven. Ik wil hem goed op het kussen leggen dus hij doet zijn armen om mijn nek terwijl ik hem een stukje omhoog haalt . roept hij heel hard auww zijn hoofd deed enorm veel pijn . Wat best logisch is na 3 aanvallen. Ondertussen is mijn schoon broertje er en is mijn vriend aan het rusten.

We spreken af dat als er een vierde aanval zou komen ik contact op moet nemen met het ziekenhuis.
Gelukkig is deze niet gekomen en ging het na een paar dagen weer helemaal goed wel is nasleep altijd erg groot.

Vermoeidheid, hoofdpijn en spierpijn.

Na deze aanvallen was ik er goed van bewust dat het niet altijd hetzelfde zal zijn maar ook weet ik nu dat ik het aankan als het erger kan zijn dan normaal . ik ben blij dat het goed is afgelopen en we gaan weer voor een tijd zonder aanvallen.